ဆောင်းပါးနဲ့ ဝတ္တုကို ကလောင်နှစ်ခုခွဲပြီး ရေးနေတဲ့ ဆရာဟန်ဆန်းက စတင် ဆွေးနွေးရာမှာ “ teen Magazine ရဲ့ ကောလိပ်ဂျင်ကဏ္ဍမှာ ပထမဆုံး ဖော်ပြခံခဲ့တဲ့ စာမူလေးက တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ မျှော်လင့်တကြီး စောင့်နေတဲ့ ဆယ်တန်းအောင် ကျောင်းသားတစ်ယောက်ရဲ့ တက္ကသိုလ်တွေ ပိတ်သွားတဲ့အချိန်၊ တက္ကသိုလ် တက်ခွင့်မရခဲ့တဲ့ ကာလတစ်ခုနဲ့ တက္ကသိုလ်ပြန်လည် တက်ရောက်ခွင့် ရခဲ့ချိန်တွေကို ရေးခဲ့တာပါ၊ အဲ့ဒီမှာ ဖော်ပြခံခဲ့ရတယ်၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရေးလိုက်တဲ့ ကျွန်တော့်စာမူ ဖော်ပြခံရချိန်မှာ ရလိုက်တဲ့ ခံစားမှုကို ကျွန်တော်တန်ဖိုးထားတယ်၊ စာရေးသားရာမှာ စည်း၊ဘောင်မထားပဲ ကိုယ်ရေးချင်တဲ့ ပုံစံအတိုင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံစားပြီး ရေးတယ်၊ အဲ့ဒီလို ရေးလိုက်ခြင်းက ရရှိတဲ့ ရွေးချယ်မှု၊ ရလဒ်ကို ကျေနပ် နှစ်ခြိုက်မိတယ်၊ ရသစာပေကို ရေးချင်တဲ့စိတ် ဖြစ်ပေါ်လာချိန်တိုင်းမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရေးတယ်၊ ရေးပြီး ပါလာချိန်မှာ ကျေနပ်တယ်၊ ရေးထားတာကို ကြိုက်သည်ဖြစ်စေ၊ မကြိုက်သည်ဖြစ်စေ ကျေနပ်တယ်၊ အဲ့ဒီ လွတ်လပ်မှုအပေါ်လည်း ကျွန်တော် သာယာတယ်” ဆိုပြီး လွတ်လပ်မှုရဲ့ အနုပညာအပေါ် သူခံစားရသမျှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောပြခဲ့ပါတယ်။
http://kyawhtetwin.blogspot.com/2012/02/myanmar-policy_26.html မှာ ပြန်လည်တွေ့ရှိခဲ့သည်။ အမှတ်တရတစ်ခုပါ။