Han Sann

ဟန်ဆန်း | စာပေနှင့် အနုပညာ

Menu
  • Home | အဖွင့်
  • Literature | စာပေ
  • Film | ရုပ်ရှင်
  • Art | အနုပညာ
  • Book | စာအုပ်
  • Tech | နည်းပညာ
  • Media | မီဒီယာ
  • Me | ကျွန်ုပ်
Menu

ကွန့်မြူးတတ်‌သော အစားထိုး‌လောကတွင် သူတို့ အိပ်မက်များ မက်‌နေပါ‌စေ

Posted on January 1, 2012 by Han Sann

အနုပညာဖန်တီးခြင်းသည် စိတ်ကွန့်မြူး အစားထိုးမှု(Fantastic Imigination)ဖြစ်သည်ဟု ‌ဒေါက်တာ‌ကျော်စိန်၏ ‌ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်တွင် ဖတ်ရှုခဲ့ ဖူးသည်။ စိတ်သရုပ်ခွဲပညာရှင် ‌ဒေါက်တာဆစ်ဂမန်ဖရိုက်၏ အယူအဆတစ် ခုဖြစ်သည်ဟု မှတ်သားခဲ့ဖူးသည်။

+++

            ဖွားဖွားနှင့်‌မေ‌မေတို့ထံမှ သနပ်ခါးရနံ့ သင်းသင်း‌လေးများကို ရတတ် သည်။ သူတို့နှစ်ဦး‌ကြောင့် သနပ်ခါးရနံ့ သင်းသင်း‌လေးများကို က‌လေးဘဝ ကတည်းက ချစ်ခင်နှစ်ခြိုက်ခဲ့သည်။ စွဲလန်းခဲ့သည်။ သနပ်ခါးရနံ့များ သင်း ‌နေသည့် သူတို့ပါးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရ ‌မွှေးခဲ့ဖူးသည်။

+++

            ကိုယ့်၏ ဘဝတစ်‌လျှောက်လုံးကို တစ်စစီ တစ်ပိုင်းစီ ပိုင်းခြားစိတ်ဖြား ကြည့်မည်ဆိုလျှင် ကိုယ့်ဘဝ၏ အချိန်အများစုသည် စိတ်ကူးယဉ်‌တွေး‌တော မှုများနှင့်သာ ကုန်လွန်ခဲ့သည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

အ‌ကြောင်းအကျိုးမညီ ဟု ယူဆရ‌သော အ‌ကြောင်းအရာများကိုလည်း ဆွဲယူဆက်စပ်၍ စိတ်ကူးယဉ်‌လေ့ ရှိသည်။ ထိုအချင်းအရာ အ‌ကြောင်းအကျိုး အား ‌တွေ့မြင်တတ်သည့် ကိုယ့်၏ ဆရာက ‘‘မင်းက စိတ်‌စေ့‌ဆော်မှု (Motivation) သိပ်များတာပဲ’’ဟု မှတ်ချက်‌ပေး ‌ပြောဆိုခဲ့ဖူးသည်။

+++

            ကိုယ့်ဘဝ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသည် ဂရပ်ဖစ်ဒီဇိုင်းနာဖြစ်သည်။ ကိုယ် သည် ဂရပ်ဖစ်ဒီဇိုင်းဖြင့် မဂ္ဂဇင်း၊ ဂျာနယ်၊ လုံးချင်းဝတ္ထုစာအုပ်တို့၏ မျက်နှာဖုံး ဒီဇိုင်းများကို ပြုလုပ်‌လေ့ရှိသည်။ လုံးချင်းဝတ္ထုစာအုပ် မျက်နှာဖုံးတစ်ခုသည် ကိုယ့်အတွက် အနုပညာလက်ရာတစ်ခုဖြစ်သည်။ အ‌တွေးများ၊ ကိုယ်ပွား ခံစားမှုများ၊ စာ‌ရေးသူနှင့် ‌ဆွေး‌နွေးတိုင်ပင်ခြင်းများ၊ မျက်နှာဖုံး‌ကောင်းတစ် ခုဖြစ်လာရန် အချိန်ယူဖန်တီးရခြင်းများသည် ကိုယ့်၏ အကျင့်စရိုက် စိတ် ကူးယဉ်‌တွေး‌တောမှုနှင့် လိုက်ဖက်ညီသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

+++

            လသည် ည‌ကောင်းကင်တွင် ဝိုင်းစက်စွာ ပြည့်ဖြိုး‌နေခဲ့သည်။ လပြည့် ည၌ ကိုယ်သည် စိတ်ကူးယဉ်‌တွေး‌တောခြင်းအမှုကို တမြည့်မြည့်ပြု‌နေမိ သည်။ ထိုစဉ်အတွင်းမှာပင် တယ်လီဖုန်းမြည်သံတစ်ခုကို လက်ခံရရှိလိုက် သည်။ ထုတ်‌ဝေသူ၏ တယ်လီဖုန်းဖြစ်သည်။ ထုတ်‌ဝေသူသည် သူ၏ ထုံးစံအတိုင်း သူလိုချင်‌သော အချက်အလက်အ‌ကြောင်းအရာများကို ခရားမှ ‌ရေလွှတ်လိုက်သကဲ့သို့ အဆက်မပြတ် ‌ပြောဆိုသွား‌လေသည်။

ကိုယ်အ‌နေနှင့် ထုတ်‌ဝေသူ ‌ပြောသွားသည်များမှ မှတ်မိသ၍ ပြန်လည် ‌ပြောဆိုရလျှင် –

‘‘လုံးချင်းဝတ္ထု အဖုံးလုပ်မယ်’’

‘‘ခင်ဗျာလိုချင်တဲ့ အချိန်‌ပေးမယ်’’

‘‘ကျွန်‌တော်စင်တင်မယ့် စာ‌ရေးဆရာမအသစ်’’

‘‘သူ့အတွက် ကျွန်‌တော် အစီအစဉ်‌တွေ အများကြီးလုပ်ထားတယ်’’

‘‘သူ့စာအုပ်ထွက်လာရင် စာအုပ်‌လောကကို နည်းနည်း‌တော့ လှုပ်သွား ‌စေချင်တယ်’’

‘‘ခင်ဗျာကို အဲဒီစာ‌ရေးဆရာမနဲ့ ‌တွေ့‌ပေးမယ်။ မ‌တွေ့ခင်၊ သူ့ဝတ္ထုကို ခင်ဗျာ ဖတ်လို့ရ‌အောင် ကိုမှန်ကြီးနဲ့ ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်’’

‘‘ခင်ဗျာ အ‌ကောင်းဆုံးဖြစ်‌အောင်လုပ်’’ ဟုဖြစ်သည်။

ကိုယ့်အ‌နေနှင့် ‘‘ဟုတ်ကဲ့’’ ဟူ‌သော တုန့်ပြန်စကားမှအပ မည်သည့် စကားကိုမျှ ပြန်လည်‌ပြောဆိုခွင့်မရခဲ့‌ပေ။ သူ့စကားတွင် တစ်စုံတစ်ခုလိုအပ် ‌နေသည်။

သူ‌ပြောရန် လိုအပ်‌နေ‌သော စကားတစ်ခွန်သည် ‘‘ခင်ဗျာလိုချင်တဲ့ လုပ်အားခတန်ဖိုးကို အပြည့်အဝ‌ပေးမယ်’’ ဟူ‌သော စကားဖြစ်သည်ကို မျက်စိတစ်မှိတ် မကြာမီကာလအတွင်းမှာပင် လက်ခနဲ သိရှိလိုက်သည်။

ကိုယ်ရသင့်သည့် အခွင့်အ‌ရေးကို မိမိဖက်မှစ၍ ဘာ‌ကြောင့်မ‌ပြောဖြစ် ပါလိမ့်။ ကိုယ့်အ‌နေနှင့် ‌ပြောမည်ဆိုလျှင် ‌ပြောနိုင်ဆိုနိုင်သည့် အခွင့်အ‌ရေး ရှိသည် မဟုတ်ပါလား။

+++

            ‌နောက်တစ်‌နေ့ မနက်တွင် ကိုမှန်ကြီး ‌ရောက်လာသည်။ စာမှုတစ်ထပ် ‌ပေးသည်။ ‘‘ဆရာက အချိန်မီ ပြီး‌အောင်လုပ်ပါ။ အ‌ကောင်းဆုံး အဆန်းဆုံး ဖြစ်‌အောင်လုပ်ပါလို့ မှာလိုက်တယ် အစ်ကို’’ဟု ထုတ်‌ဝေသူ၏ အမှာ စကားကို ကိုမှန်ကြီးက ဖွင့်ဟ‌ပြောဆိုသည်။ ကိုယ်သည် ‘‘‌အေး’’ဟူ‌သော စကားတစ်ခွန်းမှအပ မည်သည့်စကားကိုမှ ပြန်လည်‌ပြောဆိုခြင်း မပြုပဲ ဝိုင်းစက်စက် ‌သေးသွယ်သွယ် ကလူသလို မြူသလို လက်‌ရေးများကိုသာ ‌ငေးစိုက်ကြည့်‌နေမိသည်။

+++

            သူမ၏ ဝတ္ထုသည် အချစ်ဝတ္ထုဟု ‌ခေါ်ဆိုကြ‌သော အချစ်ဝတ္ထုဖြစ်သည်။ ဝတ္ထု၏ အဓိကဇာတ်‌ကောင်ဖြစ်‌သော ‌ကောင်‌လေးနှင့်‌ကောင်မ‌လေးသည် တစ် ဦးနှင့်တစ်ဦး အလွန့်အလွန်ချစ်ကြသည်။ ချစ်သူနှစ်ဦးသည် ခံယူချက်တူညီ ကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသည် တူညီ‌သောပန်းတိုင်းတစ်ခုသို့ အတူတူကူးခပ် ကြမည့်သူများဖြစ်သည်။

‌လောကသဘာဝအတိုင်း သူတို့၏ ချစ်ခရီးတစ်‌လျှောက်တွင် တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး အားပြိုင်မှုရှိသည်။ ပြဿနာ‌လေးများ ဖြစ်သည်။ ‌ဖြေရှင်းကြသည်။ သူတို့၏ ဘဝသည် ချိုးသွားသည်။ ‌ကွေ့သွားသည်။ ‌ကောက်သွားသည်။ တည့်သွားသည်။ ယိုင်သွားသည်။ လဲကျသည်။ ပြန်လည် ထူမတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ တစ်ပတ်လည်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ‌ပေါက်ကွဲသည်။ တစ်ခါ တစ်ရံ ‌အေးမြသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ပူ‌ဆွေးသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ လွမ်းဆွတ် သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကြည်နှုးသည်။ သူတို့နှစ်ဦးအကြားတွင် ‌ကြေလည် သွားခြင်းမရှိ‌သော အဖုအထစ် အစိုင်အခဲ‌လေးများလည်း ငုတ်ရှိုးလျက်ရှိ ‌နေသည်။

သူမ၏ ဝတ္ထုသည် သူမအသက်သွင်းထား‌သော ဇာတ်‌ကောင်စရိုက် သဘာဝအတိုင်း နိမ့်တစ်ခါ မြင့်တစ်လှည့်၊ တက်တစ်ခါ ကျတစ်လှည့်၊ ချိုးတစ်ခါ ‌ကွေ့တစ်လှည့် သိုင်းဝန်းဖွဲ့စည်းထား‌သော အချစ်ဝတ္ထုဖြစ်သည်။

+++

ထုတ်‌ဝေသူမှ ပို့‌ပေးလိုက်သည့် သူမ၏ ဝတ္ထုတွင် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ပါဝင်ခြင်း မရှိ‌သေး‌ပေ။ ထုတ်‌ဝေသူကို အ‌ကြောင်းကြားသည့်အခါ ထုတ်‌ဝေသူ က သူမနှင့်‌တွေ့မှသာ ဇာတ်သိမ်းပိုင်းကို ကိုယ်တိုင်‌မေးကြည့်ရန် ‌ပြော၍ ‘‘အဖုံးလုပ်တဲ့အခါ ဇတ်သိမ်းပိုင်းကို မ‌ဖော်လိုက်နဲ့၊ ဝတ္ထုကို ပံ့ပိုး‌ပေးဖို့ပဲ ခင်ဗျာတာဝန်ယူ’’ဟူ‌သော စကားတစ်ခွန်းကို ဖြည့်စွက်‌ပြောသွားသည်။

ထုတ်‌ဝေသူ ‌ပြော‌သောစကားကို ကိုယ့်အ‌နေနှင့် ငြင်းဆိုရန်မရှိ‌သော လည်း ကိုယ့်အ‌နေနှင့် သူမ၏ ဝတ္ထုသည် မည်သို့မည်ပုံ ဇာတ်သိမ်းမည်ကို အလွန့်အလွန် သိချင်‌နေမိသည်။ ထို့‌ကြောင့် ဇာတ်သိမ်းပိုင်းမပါ‌သော သူမ၏ ဝတ္ထုမူကြမ်းကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖတ်ရှု‌နေမိသည်။ အပြန်ပြန်အလှန် လှန် ဖတ်ရှု‌နေမိသည်။ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖတ်ရှုသည်။ ဖတ်ရှုသည်။

+++

            ဇာတ်‌ကောင် ‌ကောင်မ‌လေးသည် မိတ်ကပ်များထက် သနပ်ခါးကို ပို၍ နှစ်သက်သည်။ ‌ဖြောင့်စင်း‌နေသည့် ဆံ‌ကေသာကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။  သနပ်ခါးရနံ့ သင်း‌နေ‌သော ပါးမို့မို့ကို က‌လောင်ဖြင့် ‌ထောက်၍ စဉ်းစားခန်း ဝင်‌နေတတ်သည်။ ‌ကောင်မ‌လေး၏ အမူအယာ၊ အ‌လေ့အကျင့်၊ အလှအပ၊ အသံသာသာ၊ အဆင်းအ‌သွေး၊ အဖုအချိုင့်၊ အ‌ကွေ့အ‌ကောက်တို့သည် ရင်ခုန် ‌စေသည်။ မိန်း‌မော‌စေသည်။ စွဲလန်း‌စေသည်။ တက်မက်‌စေသည်။ နိုးကြွ‌စေ သည်။ တမ်းတ‌စေသည်။ မြတ်နိုး‌စေသည်။ မြတ်နိုးသည်။

‌ကောင်မ‌လေး၏ ညို့ယူတတ်‌သော အလှအပ၊ သိမ့်‌မွှေ့‌သော အနုအရွ များ‌အောက်တွင် ‌ကောင်‌လေးသည် တဝဲလည်လည် ဖြစ်‌နေသည်။ သနပ်းခါး၏ သင်း‌သောရနံ့နှင့်အတူ ‌ကွေ့‌ကောက်ဝဲဝိုက်‌နေ‌သော တက်မက်မှု‌ကျော့ကွင်း တို့အကြားတွင် ‌ကောင်‌လေးသည် မိန်း‌မော‌နေသည်။

ကိုယ်သည် ကလူ‌သော မြူ‌သော ဝိုင်းစက်စက်‌သေးသွယ်သွယ် လက်‌ရေး များမှ တစ်ဆင့် ဇာတ်‌ကောင် ‌ကောင်မ‌လေးရှိရာသို့ တအိအိနစ်ဝင် သွားခဲ့ သည်။ ထိုသို့ နစ်ဝင်သွားရင်း…။ နစ်ဝင်သွားရင်း…။ သွားရင်း…။

ဇာတ်‌ကောင် ‌ကောင်‌လေးသည် ကိုယ်တစိမ့်စိမ့်နှင့် နစ်ဝင်သွား‌သော ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ဖြစ်လာသည်။

+++

            ကွန့်မြူးတတ်‌သော ကိုယ်၏စိတ်သည် ခံစားမှုများကို ‌မွေးဖွား၍ စိတ် ကူးယဉ် ကမ္ဘာထဲသို့ ‌ရောက်ရှိ‌နေသည်။

‌ကောင်မ‌လေးသည် လုံးချင်းဝတ္ထုများကို မှန်မှန်‌ရေး‌နေသည်။ ‌ကောင် ‌လေးသည် ‌ကောင်မ‌လေး၏ လုံးချင်ဝတ္ထုများအတွက် မျက်နှာဖုံးဒီဇိုင်းများ ကို ပြုလုပ်‌ပေးသည်။ ‌ကောင်မ‌လေး၏ စာ‌ရေးဟန်နှင့် ‌ကောင်‌လေး၏ သရုပ် ‌ဖော်ဟန်သည် စာဖတ်ပရိသတ်အတွက် အသည်းခိုက်‌စေသည့် နှစ်ခြိုက်မှု များ ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူတို့အတွဲညီခဲ့ကြသည်။ သူတို့အတွဲသည် လူ‌ပြောသူ‌ပြော များလာ‌သော ချစ်သူစုံတွဲဖြစ်လာသည်။ စာ‌ပေနှင့်ပတ်သက်‌သော ဂျာနယ် များ၊ မဂ္ဂဇင်းများသည် သူတို့နှစ်ဦးအ‌ကြောင်းကို တစ်စွန်းတစ်စ ‌ဖော်ပြ လာသည်။ သူတို့နှစ်ဦး၏ ဓာတ်ပုံများကို ထည့်သွင်း‌ဖော်ပြစ ပြုလာကြသည်။

သူတို့နှစ်ဦးကို အများမှ အာရုံစိုက်လာသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကို အများက အသိအမှတ်ပြုထားကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကို အများက လိုက်ဖက်ညီသည် ဟု ဆိုကြသည်။ သူတို့နှစ်ဦးကို တစ်‌ခေတ်မှာ တစ်ခါသာ ‌ပေါ်နိုင်ဖွယ်ရှိ‌သော အနုပညာ‌မောင်နှံအဖြစ် ‌ပြောဆိုလာကြသည်။ ‌ပြောဆိုကြသည်။ ‌ပြောသည်။

+++

            အ‌တွေးကမ္ဘာထဲတွင် မိနစ်ပိုင်း၊ နာရီပိုင်း ခရီးလှည့်လည်ရခြင်းသည် ပြင်ပ‌လောက၌ နှစ်‌ပေါင်းများစွာ၊ လ‌ပေါင်းများစွာ ကြာ‌ညောင်း‌အောင်‌နေ ထိုင်ရသကဲ့သို့ ရှိ‌လေသည်။ မည်သို့ပင်ဆို‌စေ တစ်ကြိမ်တစ်ခါ၌ စစ်မှန်‌သော ‌လောကအစစ်သို့ ပြန်လာရမြဲဖြစ်သည်။

+++

            သူမနှင့် ဆုံ‌တွေ့ရ‌တော့မည်။ သူမ၏ ဝတ္ထုဇာတ်သိမ်းပိုင်းကိုလည်း သိရ‌တော့မည်။ သူမ၏ ဝတ္ထုဇာတ်သိမ်းပြီး ကိုယ်တို့ ဇာတ်လမ်းစ‌တော့မည်။ စိတ်ကူးအသစ်၊ ခံစားမှုအသစ်နှင့် ဘဝအသစ်တစ်ခုစတင်ဖို့ ဖြစ်‌ကောင်းဖြစ် လာနိုင်သည်။ ကိုယ့်မှာ တိတ်တစ်ခိုးမက်‌နေသည့် အိပ်မက်တစ်ခုရှိ‌နေခဲ့သည်။ ကိုယ်အိပ်ယာဝင်သွားတိုင်း ကွန်မြူးစရာ စိတ်ကူး‌လေးများ ရှိ‌နေခဲ့သည်။ အချိန်တို့ လွတ်လပ်သွားတိုင်း စိတ်ကူး‌လေးများ ကွန်မြူးလာမြဲဖြစ်သည်။

+++

            ထို‌နေ့က သူမကို ပထမဆုံးအကြိမ်အ‌နေနှင့် ‌တွေ့ခဲ့သည်။ ဝတ္ထုထဲက ကဲ့သို့ ကဗျာဆန်‌သော ‌ကော်ဖီဆိုင်တွင် မဟုတ်။ ကိုယ်ထိုင်‌နေ‌သော ထိုင်ခုံ ‌ပေါ်က‌နေ လမ်းသွားလမ်းလာများကို မတိုက်မိ‌အောင် ‌ရှောင်တိမ်း‌ပေး‌နေ ရသည့် လမ်း‌ဘေးလက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင် ဖြစ်သည်။

ဆူညံပွက်‌လော‌နေ‌သော ပတ်ဝန်းကျင်၊ ပူပြင်းလွန်း‌သော ရာသီဥတုတို့ အကြားတွင် သူမသည် ဝိုင်းစက်စက်မျက်မှန်ကို တပ်ထားသည်။ ‌ခြောက် ‌သွေ့၍ မည်း‌မှောင်‌သော အသားအရည်သည် သူမ၏ မူပိုင်ဖြစ်ဟန် တူသည်။ တွန့်‌ကျေ‌နေ‌သော အဝတ်အစားတို့သည် သူမ၏ ပင်ကိုယ်ဟန်ဟု ယူဆရ သည်။

သူမ၏ ပါးပြင်တွင် ကိုယ်ချစ်‌သော သနပ်ခါးများကို ‌တွေ့ရသည်။ သနပ်ခါးတို့သည် ‌မွှေးပျံ့‌နေမည် မဟုတ်။ သူမ၏ ‌ချွေး‌စေးတို့နှင့် သနပ်ခါး တို့သည် ကွက်တိကွက်ကျား ဖြစ်‌နေသည်။ သူမ၏ ‌ကေသာတို့သည် စာ က‌လေးသိုက်ကို ‌ခေါင်း‌ပေါ်တင်ထားသကဲ့သို့ ဖြစ်‌နေသည်။

+++

            ထို့‌နေက သူမကို အစစ်အမှန်‌လောကထဲ၌ အမှန်တကယ်‌တွေ့မြင်ခဲ့ သည်။ သူမသည် သူမ၏ ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းအ‌ကြောင်းကို တယုတယ ဖွင့်ဆို ‌ပြောပြ‌နေသည်။ ကိုယ်သည် သူမ၏ အချိုးမ‌ပြေလှ‌သော လှုပ်ရွ‌နေ‌သော ချို သာဖွယ်မရှိ‌သော သာယာနာ‌ပျော်ဖွယ်မရှိ‌သော နှုတ်ခမ်းနှင့်အသံတို့အကြားတွင် ကိုယ့်၏ ချိုသာ‌သော အိပ်မက်ရှိရာသို့သာ အကြိမ်ကြိမ်သွား‌နေမိသည်။

+++

            ဇာတ်သိမ်းခန်းတွင် သိပ်ချစ်ကြ‌သော ‌ကောင်‌လေးနှင့်‌ကောင်မ‌လေးတို့ သည် ‌ဝေးသွားကြသည်။ သူတို့သည် အ‌ဖြေတစ်ခုကို သူတို့ကိုယ်တိုင် ရှာ ‌ဖွေနိုင်ခြင်း မရှိ‌သော‌ကြောင့် ‌ဝေးသွားရခြင်းဖြစ်သည်။ ငုတ်ရှိုး‌နေ‌သော အဖု အထစ်‌လေးများသည် သူတို့နှစ်ဦးကို အနိုင်ယူသွားခဲ့သည်။

ဇာတ်သိမ်းခန်းကို ‌ရေးသားချိန်တွင် မျက်ရည်လည်ခဲ့‌ကြောင်း သူမက ကိုယ့်ကို ‌ပြောသည်။ ကိုယ် ပြုံးမိသည်။ ‘‘အနားမှာ ‌ချော့မယ့်သူ ရှိလား’’ဟု အသံမထွက်ပဲ ကျိတ်‌မေးလိုက်သည်။ ကိုယ် ပြုံးမိပြန်သည်။ ပြုံးသည်။

+++

            ‌ပြောဆိုသင့်‌သော စကားများ‌ပြောဆိုပြီး‌သောအခါ သူမနှင့်ကိုယ်တို့ လမ်း ခွဲခဲ့ကြသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှ မတ်တပ်ထအရပ်တွင် ကိုယ်အနီးသို့ သနပ်ခါးရနံ့တစ်ခု ဖြတ်‌ပြေးသွားသည်။ အစစ်အမှန်နှင့် စိတ်ကူး‌လောကကို ‌ဝေခွဲရ ခက်သွားသည်။ ငယ်စဉ်က နှစ်ခြိုက်ခဲ့‌သော သနပ်ခါးရနံ့ဖြစ်‌ကြောင်း ကိုယ်သိခဲ့သည်။

သနပ်ခါးရနံ့၏ ‌နောက်သို့ ကိုယ်လိုက်ခဲ့မိသည်။ ရနံ့သည် ခပ်သုတ် သုတ်သွားသည်။ ကိုယ်အမီ လိုက်သည်။ ရနံ့သည် ‌ကွေ့ဝိုက်၍ လမ်းများ အတွင်းသို့ ဝင်သွားသည်။ ကိုယ်အမီ လိုက်သည်။

ရနံ့သည် မှန်တံခါးတစ်ခု၏ ‌ရှေ့တွင် ရပ်တန့်သွားသည်။ ရနံ့‌ပျောက် သွားသည်။ ကိုယ်၏ ဦး‌ခေါင်းသည် တဖြည်းဖြည်း ‌မော့လာသည်။ မှန်ထဲ တွင် ကိုယ်၏ ရုပ်ပုံလွှာ တဖြည်းဖြည်း ‌ပေါ်လာသည်။

+++

            ဆူညံပွက်‌လော‌နေ‌သော ပတ်ဝန်းကျင်၊ ပူပြင်းလွန်း‌သော ရာသီဥတုတို့ အကြားတွင် ကိုယ်သည် ‌လေး‌ထောင်မျက်မှန်ကိုင်အမည်းကို တပ်ထားသည်။ ‌ခြောက်‌သွေ့၍ မည်း‌မှောင်‌သော အသားအရည်သည် ကိုယ်၏ မူပိုင်ဟန် ဖြစ်သည်။ တွန့်‌ကျေ‌နေ၍ ကြယ်သီးမရှိ‌သော အဝတ်အစားတို့သည် ကိုယ့်၏ ပင်ကိုယ်ဟန်ဖြစ်သည်။ ကိုယ်၏ ပါးပြင်တွင် ‌ချွေး‌စေးများရှိသည်။ နှုတ်ခမ်း ‌မွှေးနှင့်ပါးသိုင်း‌မွှေးတို့လည်း ရှိသည်။ ဦး‌ခေါင်းထက်က ဆံပင်တို့သည် ဖြူတစ်ကွက် မည်းတစ်ကွက်နှင့် ဖရိုဖရဲဖြစ်‌နေသည်။

ကိုယ်သည် အချိုး‌ပြေပြစ်ခြင်း မရှိ‌သော ‌သေသပ်မှုမရှိ‌သော ရီ‌ဝေ‌ကြောင် ‌တောင်‌နေ‌သော ကိုယ့်၏ ရုပ်ပုံလွှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်‌နေရင်း ကိုယ့်၏ ချိုသာ‌သော အိပ်မက်ရှိရာသို့ သွား‌နေမိသည်။

+++

            သူမ၏ ဝတ္ထုထဲမှ ‌ကောင်‌လေး၊ ‌ကောင်မ‌လေးတို့၏ ဇာတ်‌ကောင်စရိုက် နှင့် ပြင်ပ‌လောကမှ ကိုယ်၊ သူမ၏ အစစ်အမှန်စရိုက်တို့သည် ‌ဖြောင့်‌ဖြောင့် ကြီး ဆန့်ကျင်လျှက်ရှိသည်။

‘‘တီထွင်ဖန်တီးသူ စာ‌ပေပညာရှင်သည် တစ်ခါတစ်ရံ သူတို့၏ ကိုယ် ရည်ကိုယ်‌သွေး အမျိုးအစားသဘာဝနှင့် တမင်သက်သက်ဆန့်ကျင်သည့် ဖန်တီမှုများကို ပြုလုပ်တတ်ကြသည်။’’ဆို‌သော စိတ်ပညာရှင်ယွန်း၏ ‌လေ့ လာ‌တွေ့ရှိချက်ကို ‌ကျောင်းသားဘဝက မှတ်သားသင်ယူခဲ့ဖူးသည်။

ကိုယ်၏ ကွန့်မြူးခံစားချက်များ၊ သူမ၏ ရသဖန်တီးမှုများကို နားလည် လက်ခံ‌ပေးနိုင်‌သောသူများ ရှိခဲ့လျှင် ‌ဒေါက်တာဆစ်ဂမန်ဖရိုက်နှင့် ယွန်းတို့ နှစ်ဦး အိပ်‌မောကျ‌နေပါ‌စေ။ ကိုယ်လည်း ကွန်မြူးတတ်‌သော အစားထိုးမှု ‌လောကရှိ သူမ၏ အပါးတွင် ‌မှေးစက်ရင် အိပ်‌မောကျ‌နေလိုသည်။

 

ဟန်ဆန်း

၂၀၁၂ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီ၊ ဖူးငုံမဂ္ဂဇင်း

Category: Uncategorized
  • မြန်မာ၀တ္ထုတို ရာပြည့်နှစ်
  • မြန်မာဝတ္ထုတို မျိုးဆက်သစ်
  • ဟန်ဆန်းအကြောင်း

Recent Posts

  • အိုဘယ့်… အို…တေးမြုံငှက်
  • သုံးဆယ့်တစ်ဘုံသား ကဗျာဖတ်သူ (သောက်ခဲ့သော) ဘလက်ကော်ဖီ
  • စံ(Standard)တစ်ခုပဲ ရှိပါတယ်
  • ၀ဿန်ချိန်ခါ
  • သည်းခံနိုင်၏ သည်းမခံနိုင်၏
© 2025 Han Sann | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme